(τα παρακάτω κείμενα του Φέραλ Φόουν είναι αλιευμένα από το περιοδικό «Ανοιχτή Πόλη» του 1987)
χάος
Είμαστε οι απολωλότες μία μακρινής εποχής, από μία χώρα που προϋπήρξε όλων των χωρών. Επιζήσαμε άλλοι σε ψηλές βουνοπλαγιές και άλλοι χωμένοι σε σπήλαια στους πρόποδες, κοντά στις πεδιάδες. Παλιά χορεύαμε μαζί με τους Γαλαξίες. Τώρα, κάτω από αυτόν τον εξαθλιωμένο κόσμο, κείται στην αγκαλιά του Μορφέα ο μεγάλος θυμός, ναρκωμένος αλλά πλημμυρισμένος από όνειρα. Η μεγάλη θλίψη, ναρκωμένη αλλά θρηνούσα. Η αρχαία ηδονή, ήμερη αλλά καταιγιστική και θυελλώδης. Ο κουρελιασμένος έρωτας, επιφανειακά ξυλιασμένος αλλά κατακόκκινος μέσα του από φωτιά.
Είναι η ζωή μας αυτή που εξεγείρεται. Σαν μία παλίρροια φουσκώνουμε και επισκεπτόμαστε τους αποκλεισμένους ανθρώπους από σπίτι σε σπίτι. Καταστρέφουμε και κουρσεύουμε. Καμία πόρτα δεν μπορεί να μας κρατήσει απέξω, κανένας σύρτης, κανένα μάνταλο δεν μπορεί να μας τρομάξει και να μας κάνει να πισωγυρίσουμε. Μέσα από τις χαραμάδες περνάμε σαν φίδια χρυσαφιά , περνάμε από τα μάνταλα σαν τον άνεμο που λυσσομανά.
Είμαστε ο φλεγόμενος πόθος, ο εκρηγνυόμενος έρωτας. Ανάμεσα στους υποτιθέμενους «δυνατούς» τούτου του κόσμου επικρατεί πλήρης άγνοια για την ύπαρξη και το ποιόν μας. Δεν έχουμε όνομα, δεν φοράμε ετικέτες, μήτε στους ουρανούς, μήτε στην γη. Δεν μας ξέρουν ΠΟΥΘΕΝΑ, γιατί η αληθινή μας πατρίδα είναι έξω από το Μεγάλο Πέρασμα, γιατί σαν βροχή πέφτουμε από τον ουρανό και σαν την υγρή ομίχλη αναδυόμαστε από το χώμα. Θα ξεφτιλίσουμε την «δύναμη» όλων των «δυνατών» του πλανήτη. Η γελοία «δύναμή» τους δεν γεύτηκε ακόμα στο πετσί της την λύσσα μας. Οι λέξεις που θα μπορούσαν να την περιγράψουν δεν γίνεται να απλωθούν σε χαρτί, σε ψηφιακή εικόνα και σε οθόνες υπολογιστών.
Οι αριθμοί μας, οι δικοί μας αριθμοί δεν γίνονται κατανοητοί, μήτε και τα σύμβολά μας. Οι σκιές μας μοιάζουνε με όλες τις σκιές τούτου του κόσμου, κατοικίες και ορμητήριά μας είναι οι χώρες μέσα στις χώρες, τα άγρια σκηνικά πίσω από τις βιτρίνες των μητροπόλεων, χώροι που η επίγεια «εξουσία» δεν τολμά να μολύνει με τα βρώμικα πέλματά της, πανικόβλητη εκ γενετής ακόμα και στην ιδέα των στοιχείων που συνθέτουν το Χάος.
Το αίμα μας είναι το αίμα της έκστασης, η ψυχή μας είναι η ψυχή της ηδονής, η οργή μας είναι η οργή των άγιων Άγριων. Για ακόμα μία φορά οι άγιοι Άγριοι μέλλουν να πορευθούν πάνω στην χωμάτινη κρούστα της Γης και εκείνο που οι πομπές, οι στρατιές και οι τελετουργικοί χοροί τους θα προαναγγείλουν δεν είναι άλλο παρά η ανάσταση των ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ νεκρών.
Είσαστε όλοι «ένα αίμα» με τους Άγριους προγόνους σας, μολυνθήκατε όμως από την αηδιαστική πανούκλα του «πολιτισμού» των εξουσιανθρώπων. Το κορμί σας όμως πάντα ανυπομονεί ν’ ακολουθήσει τις μέλλουσες αγέλες των Άγριων που θα κατακλύσουν τον πλανήτη, αν και το υποταγμένο μυαλό σας παραμένει ακίνητο, δαμασμένο, ευνουχισμένο και «εκπολιτισμένο». Και ΕΚΕΙ είναι που θα δοθεί η μεγάλη και τελική μάχη του πολέμου που μέλλει να σημάνει το τέλος της αλλότριας Ιστορίας. Γιατί ο «πολιτισμός» των εξουσιανθρώπων είναι ενάντιος στην Φύση. Όταν λοιπόν οι άγιοι Άγριοι εξεγερθούν και χαιρετίσουν ξανά τα άστρα, ο Μέγας Πόλεμος θα κηρυχθεί αστραπιαία και στην στιγμή θα τελειώσει, συνενώνοντας τον κόσμο ολόκληρο ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ..
Feral Faun
Ατέλειωτος χορός ενός Δερβίση της Αταξίας
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Το Χάος είναι υπέροχο. Είναι η μαγική, παλμική ισορροπία του Σύμπαντος, μία ισορροπία μη στατική, μία ισορροπία μεταλλασσόμενη, όπως η ρυθμική συνοχή κάποιου χορού. Είναι υπέροχο, όμως συνάμα και τρομακτικό. Μας αποκολλάει βίαια από την υπνωτική πλήξη της εκ-πολιτισμένης και ενταγμένης σε υστερική τάξη ύπαρξής μας. Ξεσκίζει τους τοίχους του χωρο-χρόνου και όλες τις πεπερασμένες και σαθρές σταθερές εκείνου που εμείς αποκαλούμε «πραγματικότητα», καταδεικνύοντάς μας κάθε κενό νοήματος ιδανικό και ιδεολόγημα.
Είναι αυτός ο χαοτικός τρόμος που αποδεικνύει την ισότητα Χάος = Έρως.
Γιατί το Χάος, κοιταγμένο μέσα από το μάτι της άγριας φύσης, αποτελεί τον Απόλυτο Οργασμό. Κάθε μόριο που αισθαντικά αφυπνίζεται ως την πλήρη και απόλυτη Αφύπνιση, Γνώση, Συναίσθηση, αποτελεί το ΕΝ. Όσοι τολμούν ν’ αγκαλιάσουν τούτη την οπτική, γίνονται αυτομάτως πλήρεις, τέλειοι, αθάνατοι, ισόθεοι μέσα σε τούτη την απέραντη χαοτική πολυπλοκότητα που συνίσταται από τρισεκατομμύρια θεότητες.
Τα πιο κάτω αποτελούν μικρά κομμάτια μίας σειράς από γραπτά μου, τα οποία μου «ήλθανε» αυθόρμητα, την στιγμή που άνοιξα διάπλατα τον εαυτό μου στην ομορφιά του ατελεύτητου Χάους. Είναι προϊόντα έκστασης, αναδυθέντα μέσα από ανείπωτες και πρωτόγνωρες εμπειρίες. Κάποια είναι ερωτικά. Κάποια ίσως τρομάζουν. Όλα τους όμως αποτελούνε μπαλάντες Απόλυτου Έρωτα προς το χαοτικό Σύμπαν, ατελείωτους χορούς του ΔΕΡΒΙΣΗ ΤΗΣ ΑΤΑΞΙΑΣ…
Feral Faun
1. ΝΑΪΑΔΕΣ ΑΔΟΥΣΕΣ (απόσπασμα)
…πόλεις κονιορτοποιούνται
δάση φυτρώνουν στην θέση τους
η ανώνυμη άγρια φύση
υψώνεται στην εξέγερσή της
κατηφόρισα το ποτάμι
άκουσα τις Ναϊάδες να τραγουδούν
είμαι το Άγριο Ζώο
κατηφόρισα το ποτάμι
άκουσα τις Ναϊάδες να τραγουδούν
είμαι ο χορευτής κερασφόρος Θεός.
2. ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Μη φοβάστε το σκοτάδι
γιατί μόνο στο σκοτάδι μπορεί
το φως του ονείρου να λάμψει έντονο
μέσα στα μάτια σας.
3. ΑΓΡΙΟΙ
Λένε πως είμαστε εμείς τα παιδιά των διαβόλων
γιατί έχουμε μάθει ν’ απολαμβάνουμε την κάθε Ηδονή
καθώς το φεγγάρι ρίχνει το φως του
πάνω στις μεταμεσονύκτιες δικές μας γιορτές
ενώ φωνάζουμε τις χίλιες χαρές των Αδάμαστων Αγριμιών
αγαπιόμαστε κι ενωνόμαστε δίχως όρια
άπαξ κι αρχίσαμε κανείς δεν μας σταματάει
στων αισθήσεων μία ισόβια γιορτή
στημένη πάνω στα τρυφερά μπράτσα της απόλαυσης
καλπάζουμε, καλπάζουμε άγριοι
κανείς εφήμερος νόμος δεν μπορεί να μας αλυσοδέσει
έχουμε πλήρη ανοσία στα δηλητήρια
της άθλιας δύναμης των εξουσιαστών
οργασμοί τσακίζουν όλα τα κλουβιά που μας περιορίζουν
εκστατικοί βρυχηθμοί αγριμιών
σπάζουν κάθε αλυσίδα που μας κρατούσε δεμένους.
4. ΑΝΤΑΡΣΙΑ
Η Ανταρσία
χορεύει
γυμνόστηθη
ξυπόλητη
ξεβράκωτη
στους αγρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου