29/6/15

Εισήγηση για την εκδήλωση “Ευρωπαϊκή Ένωση, οργάνωση και προοπτική του κινήματος στη νέα συγκυρία” στην Κατάληψη Ευαγγελισμού στις 25 Ιουνίου



Εισήγηση για την εκδήλωση “Ευρωπαϊκή Ένωση, οργάνωση και προοπτική του κινήματος στη νέα συγκυρία” στην Κατάληψη Ευαγγελισμού στις 25 Ιουνίου
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε στις εθνικές εκλογές του 2015 πάνω από δύο εκατομύρια ψήφους (36,34 % του εκλογικού σώματος) υποσχόμενος ότι θα υλοποιήσει το “Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης”. Τέσσερις μήνες μετά κατέθεσε στην τρόϊκα (μαζί με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ) ένα νεοφιλελευθερο πρόγραμμα 47 σελίδων, ένα νέο μνημόνιο, αποδεικνύοντας ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να αποδεσμευθεί από τις πολιτικές λιτότητας όντας μέλος της ΕΕ. Ένα αντικειμενικό γεγονός που δεν εξαρτάται από τις διαπραγματευτικές ικανότητες της συγκυβέρνησης, αλλά οφείλεται στο δομικά αντιδραστικό χαρακτήρα τη ΕΕ. Μιας λυκοσυμμαχίας που εξαρχής δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε σε τρία επίπεδα: 1) Σαν ιμπεριαλιστικό κέντρο ικανό να ανταγωνιστεί άλλα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα. 2) Σαν μηχανισμός ισχυροποίησης του κεφαλαίου απέναντι στο εργατικό κίνημα, τις κατακτήσεις και διεκδικήσεις του. 3) Σαν μηχανισμός ισχυροποίησης των ηγεμονικών ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στις χώρες της περιφέρειας, με αποκορύφωμα τη διαχείριση του χρέους και τα μνημόνια.

Συγκεκριμένα στην περίπτωση που μια ελληνική κυβέρνηση εφάρμοζε ένα πρόγραμμα με στοιχεία φιλολαϊκής πολιτικής θα είχε να αντιμετωπίσει μια ανελέητη οικονομική και πολιτική επίθεση από τους “συμμάχους” και “εταίρους” της, αφού η χώρα έχει υπογράψει σειρά συνθηκών, συμβάσεων και δεσμευτικών συμφωνιών με την ΕΕ. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Α) Σύμφωνα με τoν κανονισμό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (European Financial Stability Facility – EFSF) εάν προκύψει διαμάχη μεταξύ κράτους μέλους και Ταμείου, αυτή επιλύεται στο δικαστήριο του Λουξεμβούργου βάσει του Αγγλικού Δικαίου.

Β) Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μπορεί να επιβάλλει πρόστιμα στα κράτη μέλη, αν γίνει επίκληση στο άρθρο 4, παράγραφος 3 της Συνθήκης της ΕΕ, που προβλέπει την αμοιβαία τήρηση των υποχρεώσεων μεταξύ κρατών μελών.

Γ) Τα περιθώρια για κοινωνικές δαπάνες (υγεία, παιδεία, προνοιακά επιδόματα κλπ) είναι ασφυκτικά λόγω των ευρωπαϊκών κανόνων για το έλλειμμα, καθώς αν αυτό υπερβεί το όριο του 3% το Συμβούλιο θα εκδόσει συστάσεις. Η μη συμμόρφωση με αυτές τις συστάσεις μπορεί φυσικά να οδηγήσει σε επιβολή κυρώσεων.

Δ) Ο κανονισμός της ΕΕ προβλέπει ότι όποια χώρα έχει δανειστεί από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς θα βρίσκεται υποχρεωτικά σε καθεστώς αυξημένης εποπτείας μέχρι να ξεπληρώσει το 75% των δανείων της. Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει πάνω από 50 χρόνια.

Ε) Από το 2011 η ΕΕ θέτει συγκεκριμένα όρια στις αυξήσεις μισθών (τα οποία προσδιορίζει σε σχέση με το ΑΕΠ κάθε χώρας), ακυρώνοντας και τυπικά το ψεύδος του “κοινωνικού διαλόγου”.

ΣΤ) Στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου η συγκυβέρνηση δεσμεύτηκε για την επιτυχή ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος (μνημόνιο), την πλήρη και έγκαιρη εκπλήρωση των υποχρεώσεων απέναντι στους δανειστές, τη μη εφαρμογή μονομερών ενεργειών.

Σήμερα οι αντιθέσεις οξύνονται, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι βαθιά και οι συνέπειές της δύσκολα αναστρέψιμες, η Ελλάδα απειλήται σε κάθε Eurogroup με έξοδο από το Ευρώ. Μια τέτοια ενδεχόμενη έξοδος, θα είναι επιλογή του ΔΝΤ και του σκληρού πυρήνα της ΕΕ για να επιβάλλει στην περιφέρεια κυβερνήσεις πλήρους υποτέλειας. Ένα ενδεχόμενο που αποδεικνύει την οικονομική ανισομετρία μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, που έτσι και αλλιώς διατυπώνεται με σαφήνεια στους δείκτες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της βιομηχανικής παραγωγής, της παραγωγικότητας, του όγκου των εμπορικών συναλλαγών και των άμεσων επενδύσεων κεφαλαίων σε άλλες χώρες. Αποδεικνύει την ηγεμονική θέση της Γερμανίας, το ρόλο της Γαλλίας και των χωρών με αξιολόγηση ΑΑΑ, τις σχέσεις εξάρτησης της Ελλάδας, που σε πολιτικό επίπεδο παρουσιάζεται ως ανεξάρτητη στην πράξη όμως είναι δεμένη στα δίχτυα της χρηματιστικής και διπλωματικής εξάρτησης.

Η πρόσδεση με τον δυτικοευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό αποτελεί σταθερό στρατηγικό στόχο του ντόπιου κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού εδώ και δεκαετίες. Η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952, υπέγραψε την συμφωνία σύνδεσης με την ΕΟΚ το 1961, είναι μέλος της (και μετέπειτα της ΕΕ) από το 1981, είναι ενταγμένη στη Ενιαία Αγορά από το 1992 και στην ΟΝΕ από το 2001.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πιστός στον σταθερό και ιστορικό προσανατολισμό του στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, έδωσε τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις προεκλογικά όταν ο Τσίπρας δήλωνε προκλητικά: «Λέω με τη δύναμη της φωνής μου η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται”. Στη συνέχεια, σαν κυβέρνηση, περιέθαλψε τραυματίες φασίστες από την ουκρανική “Εθνοφρουρά” στο ΚΑΤ, υποσχέθηκε νέα νατοϊκή βάση στο Αιγαίο, συνέχισε την οικονομική και πολιτικο-στρατιωτική συνεργασία με τη δικτατορία της Αιγύπτου και το κράτος του Ισραήλ.

Στις 17 Ιουνίου με επιστολή της προς τον πρωθυπουργό η ελληνική ολιγαρχία (η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδος, ο ΣΕΒ, η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου & Επιχειρηματικότητας, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων καθώς και ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος) ξεκαθαρίζει ότι πρέπει “να αποφύγει η χώρα τη ρήξη με τους εταίρους και την έξοδο από την Ευρωζώνη”. Οι εγκληματίες αυτοί γνωρίζουν ότι αναγκαία προϋπόθεση της κερδοφορίας τους και της διατήρησης των προνομίων τους αποτελούν: Το πρόγραμμα ΕΣΠΑ 2014-2020 (ενδεικτικά στοιχεία για τη σημασία των προγραμμάτων της ΕΕ: το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 2000-2006 αφορούσε 42 δις για 25.000 έργα σε όλη την Ελλάδα, ενώ το ΕΣΠΑ 2007-2013 39,4 δις). Η δημιουργία του Ευρωπαικού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων και η χρηματοδότηση υποδομών μεταφοράς, ενέργειας και ευρυζωνικότητας, υποδομών απαραίτητων για τα σχέδια του ντόπιου κεφαλαίου. Η στήριξη του εγχώριου τραπεζικού συστήματος από τη χρηματοδότηση της ΕΚΤ και του έκτακτου μηχανισμού (ELA), και κατ’ επέκταση η στήριξη ολόκληρου του βιομηχανικού και εμπορικού κεφαλαίου. Ο εκσυγχρονισμός των κρατικών δομών και η μείωση της γραφειοκρατίας. Τα νέα και παλιά μνημόνια και οι περίπου 400 εφαρμοστικοί νόμοι που τα συνοδεύουν. Ταυτόχρονα οι καθημερινές δηλώσεις πολιτικών, τραπεζιτών, μεγαλοδημοσιογράφων και εκδοτών, ακόμα και του Αρχιεπίσκοπου, αποδεικνύουν ότι τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης είναι εξαρτώμενα από τα ισχυρά ευρωπαϊκά μονοπώλια και την ΕΕ. Παράλληλα τα σχέδια της να μετατραπεί η χώρα σε μια γιγαντιαία τουριστική υποδομή, να αναβαθμιστεί σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, αλλά και να διασφαλίσει μερίδιο από τη συνεκμετάλλευση των θαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο, το Ιόνιο, τη Νότια Κρήτη και την Κύπρο απαιτούν την παραμονή της χώρας στην ΕΕ.

Η ψήφιση ενός νέου μνημονίου, η ανάγκη σύναψης ενός νέου δανείου άμεσα, οι εσωτερικές αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και οι αφόρητες πιέσεις των διεθνών τοκογλύφων οδηγούν το πολιτικό σκηνικό σε αναδιάταξη. Ο Σαμαράς συναντιέται με τον Σημίτη και τον Παπαδήμο, ο Θεοδωράκης δηλώνει καθημερινά υποταγή στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, ο Αλέκος Παπαδόπουλος ιδρύει νέο κόμα, η “αντιμνημονιακή” Χρυσή Αυγή θεωρεί μονόδρομο το Ευρώ, ενώ οι συζητήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να οδηγήσουν σε αποχωρήσεις βουλευτών και στελεχών. Ταυτόχρονα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει ότι “δεν μπορεί να διανοηθεί να είναι Πρόεδρος μια χώρας που δεν έχει για νόμισμα το Ευρώ”, ενώ η “αριστερή” αστυνομία και οι ένοπλες δυνάμεις προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν γενικευμένες ταραχές σε περίπτωση οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας. Σε αυτή τη συγκυρία η αντίδραση οργανώνει την ελληνική εκδοχή του Ευρωμαϊντάν με μαζικές πανελλαδικές συγκεντρώσεις υπερ της ΕΕ, η “άκρα” αριστερά προσπαθεί να συμμαχήσει με τους “αντιμνημονιακούς” του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο αναρχικός/ αντιεξουσιαστικός χώρος παρατηρεί ουσιαστικά αμέτοχος την κίνηση της ιστορίας.

Σήμερα, που η συγκυβέρνηση είναι έτοιμη πλέον να συμφωνήσει σε ένα ακόμα χειρότερο μνημόνιο από την περιβόητη πρόταση των 47 σελίδων, απαιτείται η δημιουργία πολιτικού και κοινωνικού μετώπου που θα θέσει ως τακτικούς στόχους τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ΕΕ. Αιτήματα και στόχοι που μπορούν να συσπειρώσουν κρίσιμες μάζες, να υπονομεύσουν πραγματικά και όχι στα λόγια την ελληνική αστική τάξη, να οξύνουν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, να στείλουν σινιάλο αντίστασης σε όλο τον κόσμο. Σήμερα, που η αστική διαχείριση αποτυγχάνει να δώσει βιώσιμη λύση ξεπεράσματος της κρίσης, απαιτείται η διαμόρφωση του “υποκειμενικού παράγοντα”. Η συγκρότηση ενός μαχόμενου αντικαπιταλιστικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Πειθαρχημένου και οργανωμένου. Με θέσεις, αρχές, ενότητα τακτικών και στρατηγικών στόχων και οπλισμένο με το δίκαιο των συμφερόντων της τάξης μας.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.

Συνέλευση αναρχικών κουμμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση

25/6/15

Συγκέντρωση ενάντια στο νέο μνημόνιο 25-6 στο Σύνταγμα


ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Σήμερα που η συγκυβέρνηση της αστικής διαχείρισης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έθεσε τις βάσεις για την υπογραφή ενός "αριστερού" μνημονίου με το πολιτικό σκηνικό να αναδιατάσσεται και το στρατό με την αστυνομία να προετοιμάζονται για την καταστολή ενδεχόμενων κοινωνικών εξεγέρσεων, είναι η ώρα να πυκνώσουμε τις γραμμές μας και να βγούμε οργανωμένα στην αντεπίθεση. Οι προλετάριοι δεν πρέπει πια να αυταπατώνται για φιλολαϊκή πολιτική και αποδέσμευση από τις  πολιτικές της λιτότητας στα πλαίσια της ΕΕ.
Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να οξύνουμε την ταξική πάλη ενάντια στην ΕΕ, την αστική τάξη και το κράτος της. Να  καταργήσουμε τα μνημόνια στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους. Να μην αφήουμε σπιθαμή γης στα καθάρματα του σύγχρονου μαύρου μετώπου, στους δωσίλογους της εγχώριας αστικής τάξης.

Καλούμε  τον κόσμο του αγώνα σε συγκέντρωση την Πέμπτη 25 Ιούνη στις 19.00 
στην πλατεία του Συντάγματος

Συνέλευση Αναρχικών-Κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Κόκκινη Γραμμή- ομάδα για την εργατική αντεπίθεση

22/6/15

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ- ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΔΕΥΤΕΡΑ 22/6 5 ΜΜ

Στο ίδιο σημείο που ξεψύχησε ο Δημήτρης Χριστούλας, καλώντας το λαό να ξεσηκωθεί στους δυνάστες του, τιμάμε τη μνήμη του και δεν αφήνουμε σπιθαμή στους σύγχρονους μαυραγορίτες, γδάρτες των ονείρων μας.

Εκεί που τον Δεκέμβρη του '44 ο ιμπεριαλισμός του τότε, δολοφονούσε τους αγωνιστές του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, στους ίδιους δρόμους που σκότωσαν τον Πέτρουλα, εκεί που το 2011 οι σύγχρονοι μπουραντάδες των ΔΕΛΤΑ επιτίθονταν στους εξαγριωμένους διαδηλωτές που εξεγείρονταν ενάντια στην επιδρομή των μνημονίων, καλούμε όλες τις προλεταριακές - λαϊκές δυνάμεις να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο μαύρο μέτωπο που τολμά να πατήσει το πόδι του στο δρόμο, ως άλλο "Μεϊντάν", για να διατρανώσει τη στήριξή του στον ιμπεριαλισμό, την ελληνική αστική τάξη και το κράτος της. Αυτοί που συνεχίζουν να παρασιτούν σε βάρος των φτωχώτερων στρωμάτων της κοινωνίας είναι αυτοί που φόρτωσαν την κρίση στις πλάτες των εξαθλιωμένων.


Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ


ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 22/6, 5 ΜΜ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ - ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ

Πρωτοβουλία συντρόφων- συντροφισσών

19/6/15

ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΕ


ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΕ. ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ, Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ.

Εφτά χρόνια μετά την εκδήλωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και πέντε χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο πραγματοποιούνται πολύμηνες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις μεταξύ της τρόικας (ΕΚΤ, ΕΕ και ΔΝΤ), που ονομάστηκε «θεσμοί», και της συγκυβέρνησης για ένα νέο μνημόνιο.

Παρά την προπαγάνδα η πρόταση της συγκυβέρνησης, η περιβόητη πρόταση των 47 σελίδων, δεν είναι παρά ένα μνημόνιο σκληρής λιτότητας: Πρωτογενή πλεονάσματα που απέχουν ελάχιστα από τις προτάσεις των δανειστών. Ιδιωτικοποιήσεις. Ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων που οδηγεί σε μειώσεις συντάξεων και ουσιαστική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ. Αξιολόγηση του προσωπικού στο δημόσιο. Αύξηση του ΦΠΑ ακόμα και σε βασικά είδη. Ένα ακόμα νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που διατηρεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και τους 400 περίπου εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων. Ένα νέο μνημόνιο που ακολουθεί πιστά τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, όταν η νέα τότε κυβέρνηση δεσμεύτηκε για την επιτυχή ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος (μνημόνιο), την πλήρη και έγκαιρη εκπλήρωση των υποχρεώσεων απέναντι στους δανειστές, τη μη εφαρμογή μονομερών ενεργειών.

Παρά τους επικοινωνιακούς χειρισμούς, η Ελλάδα βαθαίνει τη σύνδεση και την εξάρτησή της με τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς, προκειμένου να κρατηθεί με κάθε κόστος δεμένη στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και αναλαμβάνει νέες στρατιωτικές δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η τοποθέτηση του υπουργού άμυνας της ψευτο-αριστερής κυβέρνησης σε νατοϊκό συνέδριο ήταν σαφής: «Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του Νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας, ώστε να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και να ασφαλίσουμε τους ενεργειακούς διαύλους και τον ενεργειακό εφοδιασμό». Λίγους μήνες πριν είχε υποσχεθεί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις αμερικανικές εταιρίες…

Το διαφημιστικό ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ με τον γελοίο τίτλο «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή» καταρρέει μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Η συγκυβέρνηση καταθέτει σαν δική της πρόταση ένα νέο μνημόνιο, ενώ οι δανειστές απειλούνε με (επίσημη) χρεοκοπία και απαιτούν ακόμα πιο βαριά αντιλαϊκά μέτρα για την εξασφάλιση μερικής χρηματοδότησης (παράταση της υπάρχουσας δανειακής σύμβασης), ώστε να πληρωθούν οι επόμενες δόσεις. Ένας φαύλος κύκλος που συντηρείται τόσο από τον «έντιμο συμβιβασμό» του Βαρουφάκη, όσο και από το email Χαρδούβελη. Όμως οι αντιθέσεις οξύνονται, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι βαθιά και οι συνέπειές της δύσκολα αναστρέψιμες, και η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί προσωρινά ή μονιμότερα έξω από την Ευρωζώνη. Μια συνθήκη που θα παρουσιαστεί σαν «αγωνιστική επιλογή» της κυβέρνησης, σε περίπτωση όμως που συμβεί θα είναι επιλογή του ΔΝΤ και του σκληρού πυρήνα της ΕΕ για να επιβάλλει στην περιφέρεια κυβερνήσεις πλήρους υποτέλειας. Μια κατάσταση που θα κρατήσει δέσμια τη χώρα στο χρέος, το αγγλικό δίκαιο, τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν είναι καθοριστική η δράση του λαϊκού παράγοντα. Αν δεν έχει την πολιτική και οργανωτική ετοιμότητα να κινητοποιηθεί με άμεσο στόχο τη μονομερή διαγραφή χρέους και την αποδέσμευση από την ΕΕ. Αν δεν εκμεταλλευτεί, σε κάθε περίπτωση, την πολιτική και οικονομική αστάθεια και δεν διεκδικήσει τα συμφέροντά του με σθένος και όλα τα μέσα. Με δομές αλληλεγγύης, καταλήψεις, απεργίες, μαχητικές διαδηλώσεις, δυναμικές ενέργειες.

Σήμερα, τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη, κανένας προλετάριος δεν πρέπει να έχει αυταπάτες για τη συγκυβέρνηση. Σπέρνει σύγχυση για τον ρόλο της ΕΕ, αποκρύβει την ιμπεριαλιστική και αντιλαϊκή της φύση, υποτάσσεται στα συμφέροντα των αμερικανικών και ισχυρών ευρωπαϊκών μονοπωλίων, συζητάει και συναγελάζεται με τα καθάρματα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, κηρύσσει στάση πληρωμών σε νοσοκομεία, πανεπιστήμια, κοινωνικές υπηρεσίες, δεσμεύει τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και τα ταμειακά διαθέσιμα δήμων, περιφερειών και άλλων δημόσιων οργανισμών, αναγνωρίζει το χρέος και συνεχίζει τη λιτότητα.

Καμία αυταπάτη για την ψευτο-αριστερή κυβέρνηση που σκοτώνει μετανάστες στα σύνορα, που καταλύει το πανεπιστημιακό άσυλο και συλλαμβάνει τους καταληψίες της Πρυτανείας, που συνεχίζει την οικονομική και πολιτικοστρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ και τη δικτατορία της Αιγύπτου, που συγκαλύπτει το εργοδοτικό έγκλημα στα «Ελληνικά Πετρέλαια».

Για να απαντήσουμε όμως αποτελεσματικά στην πολιτική του αστικού κράτους και την επίθεση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, πρέπει να οργανωθεί η τάξη μας. Αποφασιστικά, μαχητικά και πειθαρχημένα να διεκδικήσει τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια της, να παλέψει για την απελευθέρωσή της.

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ. Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ. ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.

Συνέλευση αναρχικών κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

http://syneleusi-enantiastin-ee.espivblogs.net/

15/6/15

Διαδήλωση στη βουλή και τα γραφεία της ΕΕ, Πέμπτη 18 Ιουνίου από τα Προπύλαια


ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζει την υπογραφή μιας νέας δανειακής σύμβασης, που θα συνοδεύεται από ένα καινούριο δυσβάσταχτο μνημόνιο, συνεχίζοντας τις πολιτικές της κοινωνικής λεηλασίας και της ταξικής αφαίμαξης. Όπως και οι προκάτοχοί της συνεχίζει να εξυπηρετεί το σκοπό της κερδοφορίας του κεφαλαίου εις βάρος των προλεταριακών λαϊκών συμφερόντων.
Συνεχίζει, με τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και τα σχέδια γεωστρατηγικής αναβάθμισης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, να βαθαίνει το ενδεχόμενο συμμετοχής της Ελλάδας σε πολεμικούς σχεδιασμούς για να ανοίξει ένας καινούριος κύκλος καπιυαλιστικής συσσώρευσης.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ

Ανατρέπεται με την οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης ενάντια σε ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο
Για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

5/6/15

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ & ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ



ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ & ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ
(και η συμμορία του Λάτση δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση...)

Μετά την έκρηξη στα Ελληνικά Πετρέλαια (κορυφαίος όμιλος στη Ν/Α Ευρώπη στον τομέα της ενέργειας που ανήκει στη συμμορία Λάτση και στο Ελληνικό Δημόσιο) οι εργάτες Μπάμπης Δευτεραίος 41 ετών, Αντώνης Αβράμπου 27 ετών και Κώστας Μαγγούρας 31 ετών εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ και ο Ντελιλάι Ραμαντάν 40 χρόνων εργαζόμενος σε εργολαβικό συνεργείο έχασαν τη μάχη με τη ζωή, ενώ άλλοι δύο τραυματίστηκαν σοβαρά.

Το εργοδοτικό αυτό έγκλημα δεν είναι το μοναδικό στο συγκεκριμένο κάτεργο, αλλά ούτε και στα υπόλοιπα του "ελληνικού παραδείσου" (1992 εγκαταστάσεις ΠΕΤΡΟΛΑ στην Ελευσίνα, συμφερόντων Λάτση, 14 άνθρωποι καίγονται ζωντανοί και άλλοι 10 τραυματίζονται σοβαρά. Δύο χρόνια αργότερα όλοι οι υπεύθυνοι αθωώνονται). Ήδη τα αφεντικά των ΕΛΠΕ, εργολάβοι, πουλημένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων και θεσμικοί παράγοντες έσπευσαν να μιλήσουν για "ανθρώπινο σφάλμα", έριξαν δηλαδή τις ευθύνες στους ίδιους τους εργαζόμενους ή στην "κακιά στιγμή", μοίρασαν κροκοδείλια δάκρυα, έδωσαν υποσχέσεις για οικονομική αποκατάσταση των οικογενειών και όταν (και αν) ζητηθούν οι ευθύνες ο ένας θα πετάει το μπαλάκι στον άλλο.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΟΧΟΥΣ.

Ο μικρός χρόνος που προσδιορίζουν τα ΕΛΠΕ για να ολοκληρωθούν οι εργασίες (η διοίκηση πίεζε η διαδικασία της συντήρησης που συνήθως διαρκεί 40 ημέρες να ολοκληρωθεί σε 23), η μείωση προσωπικού, τα εξαντλητικά ωράρια που φτάνουν και τις 16 ώρες την ημέρα, οι εργολαβίες που εξασφαλίζουν πιο φτηνούς μισθούς, οι εκπτώσεις στα μέτρα ασφαλείας, ήταν σίγουρο ότι θα οδηγούσαν εδώ. Η μείωση του εργατικού κόστους είναι για τον όμιλο Λάτση και το Ελληνικό Δημόσιο ένα από τα βασικά επίδικα για τη διασφάλιση της κερδοφορίας, για να μπορεί αυτή η δράκα των μεγαλοαστών να διαφημίζεται από τα μμε και τους οικονομικούς αναλυτές ως οι «πρωταθλητές της ελληνικής οικονομίας».

Οι εργοδοτικοί αυτοί κανόνες είναι όμως και η πραγματικότητα που γνωρίζουμε τοσα χρόνια οι εργαζόμενοι των περισσότερων κλάδων. Η κατακρεούργηση των εργατικών δικαιωμάτων, τα νέα μέτρα, οι απολύσεις, η μαύρη εργασία, οι εκβιασμοί, οι θυσίες μας για την πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη, δίνουν ζωή στο κεφάλαιο και το κράτος, ξεζουμίζοντας  τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΜΥΡΙΖΕΙ ΘΑΝΑΤΟ

Απέναντι στην επίθεση των απανταχού αφεντικών, εμείς, η τάξη των καταπιεσμένων, να απαντήσουμε με αυτοοργανωμένους αγώνες μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς. Γιατί κανένας από εμάς δεν περισσεύει, καμία από εμάς δεν είναι αναλώσιμη. Να αντεπιτεθούμε στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, στα κράτη και τις διακρατικές συμμαχίες που θέλουν να ορίζουν τη ζωή και το θάνατό μας.

Αναρχικοί και Κομμουνιστές από τις γειτονιές της Κυψέλης και του Γκύζη,
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων


4/6/15

Ανοιχτό γράμμα στον Νίκο Μαζιώτη


Επειδή κατά τα ειωθότα τους ορισμένοι ανυπόληπτοι με φωτογραφίζουν διαρκώς σε επώνυμα ή ανώνυμα σχόλια στο Indymedia, με αφορμή το ακανθώδες ζήτημα του ιμπεριαλισμού που με τόσο επιστημονικό και διαυγές τρόπο το μελετούν οι επαΐοντες ιεροεξεταστές, θα επιθυμούσα να ξεκαθαρίσω 2-3 πραγματάκια.


Πρώτον, μπορεί το κατιναριό του εξαρχειοκεντρισμού να αγωνιά για το αν ήμουν μηδενιστής, αρνητής εργασίας, χούλιγκαν του ΠΑΟΚ ή νεόκοπος κομμουνιστής, πριν ένα μήνα ή τρία χρόνια ή δεκατρία χρόνια ή στην προηγούμενη ζωή μου, αλλά σίγουρα αυτό αφήνει παγερά αδιάφορη την συντριπτική πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού που δέχεται τη δομική καπιταλιστική εκμετάλλευση και επιπλέον υποφέρει υπό το βάρος των παλιών και νέων, δεξιών κι αριστερών μνημονιακών πολιτικών. Ο “αναρχικός” μικρόκοσμος ας ασχοληθεί με τον υπαρκτό ή μυθικό μηδενισμό μου. Εγώ με τον “αναρχικό” μικρόκοσμο δε θα ασχοληθώ άλλο πια…


Δεύτερον, τις διάφορες άκαπνες ρουβίτσες που χτίζουν πολιτική καριέρα κάτω από τη βαριά σκιά επαναστατών κρατούμενων τις παραδίδω στη χλεύη της ιστορίας. Εγώ θα απευθυνθώ μονάχα στον αναρχικό κομμουνιστή σύντροφο Νίκο Μαζιώτη, που δυστυχώς καταπίνει αμάσητες τις μπούρδες που του μεταφέρουν οι διάφοροι groupies. Σύντροφε, πέρα από ad hominem μπηχτές που μόνο πολιτική αδυναμία προδίδουν, θα ήθελα να μου πεις ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ που βρίσκεις “αντιγερμανισμό” ή “πατριωτισμό” στο λόγο και τη δράση των τριών συλλογικοτήτων στις οποίες ενεργά συμμετέχω. Και για να σε διευκολύνω σου στέλνω και τα σχετικά λινκ, με την ελπίδα ότι θα σου γίνει πραγματική και συνολική αποδελτίωση:





Κι αφού διαβάσεις σύντροφε τον λόγο και τη δράση των συλλογικοτήτων αυτών, μπορείς να κάνεις οποιαδήποτε πολιτική κριτική θέλεις, στη βάση πραγματικών δεδομένων και όχι γενικικοτήτων, στρεβλών αξιολογικών κρίσεων, ad hominem επιθέσεων και ατομικών εμμονών. Κι ας ανοίξουμε και συντροφικό διάλογο για τα όποια σημεία σύγκλισης ή απόκλισης. Αλλά όχι μ αυτούς τους όρους πολιτικού κρετινισμού, αλληλοφαγίας και συκοφαντίας.

Αυτά τα λίγα μονάχα είχα να πω, μιας και ήδη μου προκαλεί δυσφορία που σπατάλησα αυτόν το χρόνο. Γιατί έστω και τα λίγα δευτερόλεπτα που σπαταλάμε αναπαράγοντας την εσωστρέφεια του αναρχικού μικρόκοσμου, είναι χρόνος χαμένος από την πραγματική ταξική πάλη, από την κοινωνική σύγκρουση που φτάνει σήμερα σε ένα κρίσιμο σημείο. Γι αυτό κι εγώ ζητώ συγγνώμη από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που τις/τους απασχόλησα έστω και ελάχιστα για να διαβάσουν αυτό το κείμενο και τις/τους καλώ όλες και όλους να δράσουμε στα πραγματικά πεδία του αγώνα: στο δρόμο, στην καθημερινή ταξική πάλη, στις απεργιακές περιφρουρήσεις, στον μαχητικό αντιφασισμό, στον διεθνιστικό αντιιμπεριαλισμό, στις δομές αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους συντρόφους μας, στις δομές αλληλεγγύης στους κρατούμενους μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο καθένας ας μιλήσει με την πολιτική του δουλειά κι ας παρατήσουμε τους ιντριγκαδόρους που ζέχνουν παρασκηνιακή καμαρίλα, εκεί που πραγματικά τους αρμόζει: στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας..

Πολύκαρπος Γεωργιάδης