ΜΗΝ ΚΑΡΤΕΡΑΤΕ ΝΑ ΛΥΓΙΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ…

ΜΗΝ ΚΑΡΤΕΡΑΤΕ ΝΑ ΛΥΓΙΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ…

Δεν εκπλήσσει πλέον κανέναν η νέα fast track κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ με την εισβολή των αστυνομικών μαντρόσκυλων στην Πρυτανεία και την κατάλυση του ασύλου. Ήδη από τη συμφωνία του eurogroup στις 20 Φλεβάρη το βελούδινο προσωπείο της ροζ αριστεράς ξεμασκαρεύτηκε για να αποδειχθεί για μια ακόμα φορά πως κάθε αστική κυβέρνηση είναι μονάχα ορντινάτσα της εγχώριας και διεθνούς αστικής τάξης. Όσα “προοδευτικά” μερεμέτια και να γίνουν, όσες ασπιρίνες για τον καρκίνο κι αν μοιραστούν στην κοινωνία, όσες παπατζήδικες μεταβολές ονομάτων κι αν χρησιμοποιηθούν (από την τρόικα στους “θεσμούς”), η παράταση της μνημονιακής πολιτικής από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δείχνει και τα πραγματικά όρια της ντεμέκ “φιλολαϊκής” αστικής πολιτικής μπροστά στην στρατηγική επιλογή της πρόσδεσης της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό σχηματισμό της ΕΕ. 

Εάν κάτι κατέδειξε η κατάληψη της Πρυτανείας, ακόμα πιο μακριά από την ανάδειξη των δίκαιων αιτημάτων των φυλακισμένων συντρόφων μας, ήταν και η αυταπόδεικτη αλήθεια πως ο κοινωνικός-ταξικός ανταγωνισμός συνεχίζεται και μετά την εκλογική νίκη της ροζ αριστεράς και το σχηματισμό κυβέρνησης με την λουμπενική δεξιά. Και παρά το βραχύβιο χαρακτήρα της, μιας και ήταν κατάληψη ειδικού σκοπού και κοινού αγώνα με τους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους, κατάφερε να συναντηθεί πέρα από το κλασικό διακηρυκτικό επίπεδο με αγώνες που αναπτύσσονται στο κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο: με το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, με τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, με τη διεθνιστική αλληλεγγύη στον αγώνα του Λαϊκού Μετώπου στην Τουρκία κλπ. Αυτό ακριβώς ενόχλησε και τα εξουσιαστικά παραμάγαζα που επιδόθηκαν συντονισμένα και σε πλήρη ευθυγράμμιση σε μια εκστρατεία αποπολιτικοποίησης και συκοφάντησης της κατειλημμένης πρυτανείας, μιας και δεν μπορούσαν να τη χτυπήσουν με πολιτικό τρόπο.

Η προβοκάτσια ξεκίνησε τη Δευτέρα του πάσχα, όταν ο μαστουρωμένος πρύτανης Δημόπουλος, υπό την επήρεια των παραισθησιογόνων ουσιών της εξουσιομανίας, “κατήγγειλε” πως μέσα στην πρυτανεία γίνεται χρήση ναρκωτικών. Σε πλήρη συντονισμό με τα αστικά ΜΜΕ, οι χονδρέμποροι πρέζας μπάτσοι παρουσίασαν ως συλλήψεις εντός της πρυτανείας τις προσαγωγές άσχετων περαστικών και τουριστών, αλλά και τοξικοεξερτημένων που τσουβαλιάστηκαν από κοντινή πιάτσα διακίνησης ναρκωτικών, η οποία λειτουργεί εδώ και χρόνια υπό την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας και των πρυτανικών αρχών. Προφανώς τα κέρδη της μαύρης συσσώρευσης κεφαλαίου είναι μπόλικα και οι παράνομοι καπιταλιστές μοιράζουν και τα ανάλογα χαρτζιλίκια στον κόσμο της νομιμότητας και της ηθικής.  

Αφού μέσα από την προβοκάτσια αυτή επιχειρήθηκε η αποπολιτικοποίησης της κατάληψης, ήρθε η δημιουργία κατάστασης πολιορκίας από την αστυνομική περικύκλωση, με σκοπό τη δημιουργία ανθρωπιστικής κρίσης μέσα στο κτήριο, μέσω της έλλειψης τροφοδοσίας, ώστε να αποχωρήσουμε από την κατάληψη με τη δημιουργία τεχνητής λιμοκτονίας. Η αποτυχία κι αυτού του αναμφίβολα ευφυούς τεχνάσματος ήταν δεδομένη: η αλληλεγγύη των συντροφισσών και των συντρόφων μας που εγκλωβίστηκαν έξω από την πρυτανεία μας άφησε ακόμα πιο δυνατούς και με 1-2 κιλά παραπάνω. Και με την ευκαιρία να γίνει σαφές πως η κατάληψη της πρυτανείας στελεχώθηκε και ενισχύθηκε από εκατοντάδες ανθρώπους και οι 13 που συλληφθήκαμε ήμασταν απλώς η τελευταία περιφρούρηση όταν έγινε η αστυνομική περικύκλωση. 

Όταν απέτυχε και αυτή η τακτική, ήρθαν οι υπόγειες προτάσεις από τις πρυτανικές αρχές να αποχωρήσουμε χωρίς να συλληφθούμε από την πίσω πόρτα. Η απάντηση ήταν δεδομένη: καμιά διαπραγμάτευση, θα αποχωρήσουμε συντεταγμένα μόνο όταν ικανοποιηθούν τα αιτήματα των συντρόφων μας απεργών πείνας ή θα μας πάρουν σηκωτούς οι μπάτσοι. Και εν τέλει μας πήραν σηκωτούς οι μπάτσοι… 

Για όλες και όλους που συνυπήρξαμε μέχρι την τελευταία στιγμή στο ανοιχτό κέντρο αγώνα της πρυτανείας, το κατηγορητήριο που στήθηκε εναντίον μας από την αστυνομικο-δικαστική μαφία αποτελεί τίτλο τιμής. Όσοι και όσες βιώσαμε περικυκλωμένοι και σιδηροδέσμιοι υπέροχες στιγμές αλληλεγγύης, παρά τις πολιτικές μας διαφωνίες, δημιουργήσαμε ένα διαρκές και κινούμενο κέντρο αγώνα και απειθαρχίας: από την περικυκλωμένη πρυτανεία, μέχρι τη ΓΑΔΑ και την Ευελπίδων. Και είναι αυτός ο κόσμος που θα κερδίσει αργά ή γρήγορα: ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης.

Μέχρι τον Κομμουνισμό και την Αναρχία!

Πολύκαρπος Γεωργιάδης