ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΔΙΨΑΣ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

 Η απεργία πείνας και δίψας των φυλακισμένων συντρόφων είναι ένα κομβικό γεγονός για το κίνημά μας. Πρώτα απ’ όλα αν χάσουμε στο συγκεκριμένο πεδίο μάχης και πραγματοποιηθεί ο κατακερματισμός της κοινότητας αγώνα που έχει σχηματισθεί, θα χάσουμε και πολύτιμο έδαφος στον αγώνα μας ενάντια στο σωφρονιστικό φασισμό. Αν περάσει αυτή η επίδειξη τσαμπουκά των ανθρωποφυλάκων, τότε θα ανοιχτεί ο δρόμος για μια επίθεση προς τους αναρχικούς φυλακισμένους από τον εντός των τειχών κατασταλτικό μηχανισμό, ενώ θα υπάρξει και μια (προς το δυσμενέστερο) μεταβολή των ισορροπιών στις φυλακές. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως ο πολιτικός στόχος των απεργών συντρόφων δεν είναι η παύση της πειθαρχικής ή ποινικής δίωξης, αλλά η δυναμική διεκδίκηση της επανένωσης της κοινότητας αγώνα, που έχει δώσει δεκάδες μικρές ή μεγάλες μάχες στις φυλακές Κορυδαλλού.

Από την άλλη, η απεργία είναι κομβικό γεγονός και για τις περαιτέρω σχέσεις του κινήματος με τους φυλακισμένους του. Δεν είναι μονάχα ένα βαρόμετρο αντανακλαστικών, είναι και το διακύβευμα στην πράξη ενός παλιού καλού συνθήματος: όποιος ξεχνάει τους φυλακισμένους του κοινωνικού/ταξικού πολέμου, σύντομα θα ξεχάσει και τον ίδιο τον κοινωνικό/ταξικό πόλεμο. Εάν αφεθούν οι σύντροφοι μόνοι τους σ’ αυτή τη μάχη που δίνουν ενάντια στους εξουσιομανείς ανθρωποφύλακες, το κίνημά μας θα δεχθεί μια ηθική και πολιτική ήττα, που θα αφήσει αρνητική παρακαταθήκη για χρόνια. Γι αυτό είναι αναγκαία η μαζική και δυναμική συμμετοχή στις δράσεις αλληλεγγύης, όχι μονάχα από αυτούς που συμφωνούν με την πολιτική δράση των έγκλειστων συντρόφων, όχι μονάχα από αυτούς που συμπαθούν την ένοπλη δράση και τις απαλλοτριώσεις τραπεζών, αλλά ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ τους αναρχικούς. Η αλληλεγγύη μας προς τους αναρχικούς απεργούς επιβάλλεται να γίνει ένα πρώτο βήμα εξόδου από τον σεχταρισμό των τελευταίων ετών, από τον εγκλωβισμό στη λογική της “ομαδούλας” (όπου ο καθένας σκάει σε δράσεις μόνο για τους κοντινούς του) και από τον φετιχισμό της αλληλεγγύης μονάχα σε “αθώους” ή μονάχα σε “ενόχους”.

Μπορεί κάποιοι εκτός των τειχών να μη θέλουν να χάσουν το ιδεολογικό και πολιτικό βόλεμά τους. Μπορεί κάποιες ελίτ εντός των τειχών να μη θέλουν να διακινδυνέψουν τα προνόμιά τους. Ας γνωρίζουν όμως όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά, πως όποιος δεν πάρει θέση μάχης στο πλευρό των έγκλειστων συντρόφων μας, που κάνουν απεργία πείνας και δίψας, γίνεται συνειδητά στήριγμα της κρατικής βαρβαρότητας και του σωφρονιστικού φασισμού.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ