4/1/08

Η άγρια δύση του καπιταλισμού και το συμπυκνωμένο «κακό»

Η άγρια δύση του καπιταλισμού και το συμπυκνωμένο «κακό»

Εδώ και χιλιάδες χρόνια ολόκληρο το εξουσιαστικό/πολιτιστικό οικοδόμημα είναι θεμελιωμένο πάνω στον ιδεαλιστικό δυϊσμό ( φυσικά δεν εξαιρείται ο σύγχρονος δυτικός ορθολογισμός). Ολόκληρη η ανθρώπινη ύπαρξη και οι κοινωνικές συμπεριφορές τεμαχίζονται σε Ανώτερα Επίπεδα ( Καλό, Ψυχή, Πνεύμα, Θεός, Εξουσία, Υπακοή κλπ) και Κατώτερα Επίπεδα ( Κακό, Σώμα, Υλη, Διάβολος, Ανυπακοή, Αντεξουσία κλπ). Το συνεχές της ιστορίας ξαφνικά διακόπτεται με τη γέννηση ενός ασήμαντου, ανιαρού και πληκτικού εβραίου ηθικιστή (ή έλληνα κατά τους ελληνοκεντρικούς ημίτρελλους). Έτσι ξαφνικά, οτιδήποτε υπήρξε πριν τη γέννηση του Ιησού (του «χρισμένου» ραβί) συμπυκνώνει το Κακό: ολόκληρη η γη ήταν βουτηγμένη στην αμαρτία (=σφάλμα, λάθος!), οι φαύλοι κυβερνούσαν, οι άνθρωποι απώλεσαν την ψυχή τους και ασχολούνταν μόνο με τη σωματική ηδονή, τα όργια και το σοδομισμό ( εκτός απ τον Λωτ που ως εκλεκτός του Θεού έκανε σεξ με τις δυο κόρες του ή τον άλλον εκλεκτό του Θεού Αβραάμ που εκπόρνευε τη γυναίκα του). Όσο για τους φιλόσοφους, τους τραγωδούς, τους μουσικούς κλπ, αυτοί ήταν «αλάστορες», «δαιμονισμένοι», «αβδηρίτες» και «συβαρίτες».

Ήταν, λοιπόν, επείγουσα η κατάσταση! Ο κόσμος έπρεπε να σωθεί. Και ήρθε ο Ιησούς, που με τη γέννησή του θα χωρίσει στα δύο την Ιστορία. Γιατί; Μα το ρωτάτε; Ήρθε ο Μεσσίας, η Σωτηρία, η Ελπίδα, το Φως αυτοπροσώπως, ο ενσαρκωμένος Θεός!!! Τίποτα δεν είναι πλέον ίδιο!! Σωθήκαμε, ο εσταυρωμένος μας απάλλαξε απ’ τις αμαρτίες μας! Κι έτσι η Ιστορία ηθικοποιείται, γίνεται προνιακή και τεμαχίζεται στη προ Χριστού Ιστορία ( η «Κακή» περίοδος της ιστορίας) και στη Μετά τον Χριστό ( η «Καλή» περίοδος). Τέτοια είναι η φαντασιακή δύναμη του τεμαχισμού αυτού, που οι αφελείς πιστοί νομίζουν ότι με την έλευση του Χριστού καταργήθηκε η Δουλεία...

Τα ίδια έγιναν και με τη Φιλοσοφία. Δεν είναι τυχαίο που για τον τεμαχισμό της Φιλοσοφίας επιλέχθηκε ο Σωκράτης. Μακρινός συγγενής του Ιησού, έζησε φτωχά και ασκητικά, απολογητής της κυριαρχίας, ιδεαλιστής (τόσο με τη φιλοσοφική έννοια του όρου, όσο και με την τρέχουσα), ηθικιστής, πέθανε «ηρωικά», αρνούμενος να παραβιάσει τους νόμους της Πόλης και να δεχτεί τη βοήθεια των μαθητών του για να δραπετεύσει- όπως και ο Ιησούς αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει τις θεϊκές του δυνάμεις για να γλιτώσει τη σταύρωση. Ω εποχη, ω ήθη! Δε θα έπρεπε να τιμηθεί αυτό το υπόδειγμα αγνού και ανιδιοτελή υπηρέτη της εξουσίας; Και να το δωράκι: η Φιλοσοφία χωρίστηκε σε Προσωκρατική και Μετάσωκρατική. Χωρίς κάποιον λόγο. Έτσι. Ιδεαλιστικός τσαμπουκάς…

Το μαγικό ραβδάκι του Ιδεαλισμού κατάφερε να ηθικοποιήσει ακόμα και τη Φύση!!! Έτσι, το κάτω μέρος του σώματος συμβολίζει το Κακό ( γενετικά όργανα που παράγουν σπέρμα και ούρα, πρωκτός που παράγει κόπρανα), ενώ το πάνω μέρος του σώματος συμβολίζει το Καλό ( καρδιά που παράγει αγάπη, οίκτο, συμπόνια, συναισθήματα –αλήθεια, από πού κι ως που τα παράγει η καρδιά;- και κεφάλι, που παράγει σκέψεις, ιδέες, πνεύμα). Και το μεγαλύτερο τρικ της οντολογικής ταχυδακτυλουργίας του ιδεαλισμού: το Φως συμβολίζει το Καλό ( Θεός, ελπίδα, αγνότητα, καθαρότητα) και το Σκοτάδι το Κακό (Σατανάς, μυστήριο, φόβος, έγκλημα).

Τα χρόνια πέρασαν, οι αιώνες πέρασαν, ο Διαφωτισμός πέρασε κι αυτός, οι επιστήμες άκμασαν και συνεχίζουν ακάθεκτες. Παρ’ όλα αυτά η κυρίαρχη κοσμοθέαση ( ή καλύτερα οι διάφορες μορφές της ) διαπνέεται από ιδεαλιστικές ανισορροπίες. Ο δυτικός ορθολογισμός, ακόμα και στις πιο σκληρές του μορφές, διαπνέεται από δυϊσμό.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΟΣΜΙΟ ΣΑΤΑΝΑ

Ζούμε στον 21ο αιώνα και το μάθαμε κι αυτό: ο πόλεμος δε γίνεται για υλικά συμφέροντα! Ξεχάστε όσα ξέρατε… Οι ουράνιες δυνάμεις κατέβηκαν στη γη για να πολεμήσουν για το Καλό μας, ενώ οι υποχθόνιες δυνάμεις ανέβηκαν στη γη για το Κακό μας! ( άλλο ένα δείγμα ηθικοποίησης της Φύσης: το Καλό βρίσκεται πάντα Πάνω, Ψηλά, στον Ουρανό, σε αντίθεση με το Κακό που βρίσκεται Κάτω, Χαμηλά, σέρνεται σαν το φίδι).

Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Είπαμε: ιδεαλιστικός τσαμπουκάς… Και από τις δυο πλευρές του νέου παγκοσμίου πολέμου ο αντίπαλος εμφανίζεται ως ενσάρκωση του Κακού. Όταν ο σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν θέλησε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τον ιρανό ηγέτη Αχματινεζάντ, ο τελευταίος αρνήθηκε χαρακτηρίζοντας τον Στόουν ως «κομμάτι του Μεγάλου Σατανά» ( αν και αναγνώρισε τις καλές προθέσεις του σκηνοθέτη!). Ο Μπιν Λάντεν, με τη σειρά του, καλεί σε πόλεμο «ενάντια στα Σατανικά στρατεύματα των ΗΠΑ και στους διαβολικούς συμμάχους τους». Για τους ισλαμιστές ο νέος παγκόσμιος πόλεμος ( «Σιωνιστική Σταυροφορία» για τους ισλαμιστές, «Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας» για τους χριστιανούς και τους ισραηλίτες) δεν πηγάζει απ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι η επέλαση του Σατανά!

Από την άλλη ο Τζωρτζ Μπούς ( ο τζούνιορ..) σε ένα απ’ τα γνωστά του παραληρήματα, δήλωσε ότι ο ίδιος ο Θεός του είπε να εισβάλει στο Ιράκ!! ( άλλωστε, όπως είπε και ο στρατηγός William Boykin « Ο Τζορτζ Μπους δεν εκλέχθηκε από μια πλειοψηφία ψηφοφόρων των ΗΠΑ, αλλά διορίστηκε απ’ τον Θεό».) Όταν ο «απελευθερωτικός» αμερικάνικος στρατός βομβάρδισε ένα γάμο στο Ιράκ, ο Μπους με θράσος χιλίων πιθήκων δήλωσε ότι ήταν γάμος τρομοκρατών: «ακόμα και οι κακοί άνθρωποι γιορτάζουν»! Τα φαινόμενα αυτά, που ακροβατούν ανάμεσα στη φάρσα και την τραγωδία, δεν είναι καινούρια στις ΗΠΑ: ο πρεσβύτερος Μπους κάποτε δήλωνε «δεν πιστεύω ότι οι άθεοι θα έπρεπε να θεωρούνται πολίτες, ούτε πατριώτες. Το έθνος μας είναι ένα έθνος υπό τη σκέπη του Θεού». Ο υπουργός εσωτερικών του Ρόναλντ Ρέιγκαν έλεγε ότι δε χρειάζεται να προστατευτεί το περιβάλλον, αφού έτσι κι αλλιώς «η Δευτέρα Παρουσία είναι προ των πυλών»! Όπως παλιότερα ο Ρέιγκαν αποκαλούσε τις χώρες του (αν)υπαρκτου σοσιαλισμού «Αυτοκρατορία του Κακού», έτσι και σήμερα τα απείθαρχα κράτη ( Ιράν, β. Κορέα, Βενεζουέλα, Κούβα κλπ) χαρακτηρίζονται ως «Άξονας του Κακού». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το, δια στόματος Μπους, δόγμα της «αντι»τρομοκρατικής σταυροφορίας: όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας. Το είχε πει ο χριστούλης πριν 2000 χρόνια περίπου…

Οι εκπρόσωποι της κάθε πλευράς εμφανίζονται ως αντιπρόσωποι του Θεού επί της γης, ενώ οι αντίπαλοι είναι «κακοί» (λέξη νηπιαγωγείου, αλλά ποιοι είμαστε εμείς για να αμφισβητήσουμε τις αυταπόδεικτες- εξ αποκαλύψεως αλήθειες; ). Απ’ τη μια οι υποταγμένοι του Ισλάμ ( Ισλάμ στην κυριολεξία σημαίνει υποταγή. Ισλαμιστής είναι ο υποταγμένος στον Αλλάχ), από την άλλη οι δούλοι του θεού, το ποίμνιο, τα πρόβατα. Οι μουλάδες κι οι παπάδες. Και μεγάλο κομμάτι του επαναστατικού χώρου, εγκλωβισμένο σε ψευδοδιλλήματα, μη μπορώντας να ξεπεράσει τον πρωτόγονο μανιχαϊσμό και τη λογική «ο εχθρός του εχθρού είναι φίλος», καθαγιάζει το ποίμνιο του Αλλάχ. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο φονταμενταλισμούς. Το ζήτημα που τίθεται είναι άλλο: ή θα γονατίζουμε μπροστά σε θεούς και δαίμονες σαν αυτούς τους δούλους ή θα χτίσουμε άλλο πύργο ατίθασο απέναντί τους!

Προσοχή, όμως! Δεν πέφτουμε θύματα της ουδετεροποίησης και των «ίσων αποστάσεων». Όσο κι αν διαφωνούμε με τη θρησκοληψία της Ισλαμικής Αντίστασης, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις αιτίες που τη γεννούν. Όπως η Δουλεία δεν καταργήθηκε, απλώς «εξευγενίστηκε» κι έγινε μισθωτή, έτσι και η αποικιοκρατία ζει και βασιλεύει. Όπως παλιότερα ο δυτικός επεκτατισμός φύτευε χούντες, σήμερα φυτεύει τις δημοκρατίες των νέο-κουϊσλιγκ Αλ Μαλίκι στο Ιράκ, Καρζάι στο Αφγανιστάν και Αμπάς στην Παλαιστίνη ( ή κάνει πλάτες στο ολοκληρωτικό καθεστώς των φονταμενταλιστών ουαχαμπιτών στη Σαουδική Αραβία ή στο στρατιωτικό καθεστώς του στρατηγού Μουσάραφ στο Πακιστάν).

Η αποικιοκρατία λειτουργεί με περισσότερο τακτ, η ουσία της όμως μένει ίδια. Ολόκληρη η καταναλωτική ευημερία που υπάρχει στη Δύση βασίζεται στη στυγνή εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου. Λίγα αλλά ενδεικτικά παραδείγματα: για κάθε δολάριο που προσφέρει η Δύση σε βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, αυτές δίνουν 9 για την αποπληρωμή του χρέους τους, 500.000.000 άτομα ζουν με εισόδημα μικρότερο των 3 δολαρίων την ημέρα, 1 στα 2 παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες παρουσιάζει αναπηρίες λόγω ελλιπούς διατροφής, κάθε χρόνο πεθαίνουν 7.000.000 βρέφη και 11.0000.000 παιδιά κάτω των 5 ετών (τα 3.000.000 λόγω έλλειψης βιταμινών!), 1.000.000 παιδιά αντιμετωπίζουν εγκεφαλικές βλάβες λόγω κακής διατροφής της εγκύου. Όχι, δεν είναι απλοί αριθμοί. Είναι η αριθμητική της βαρβαρότητας του δυτικού πολιτισμού! Αυτός είναι ο δυτικός ουμανισμός. Σφάζει, σκοτώνει, βιάζει, λεηλατεί, εκμεταλλεύεται και όταν στιγμιαία μεταφέρεται σε δυτικό έδαφος ο πόλεμος που έσπειρε (Μανχάταν, Λονδίνο, Μαδρίτη) έχει το θράσος να καταγγέλλει τη «βαρβαρότητα» και να μιλά για «σύγκρουση πολιτισμών».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου